SANKTUARIUM MARYJNE

W TURSKU

W Tursku znajdują się dwa cmentarze grzebalne. Stary cmentarz położony jest w zachodniej części Turska, na wzniesieniu terenu ujętym od strony północnej niewielkim wąwozem, natomiast od strony zachodniej opadającym w kierunku doliny rzeki Giszki. Jest to pierwszy znany cmentarz przykościelny w Tursku, trudno oszacować czas jego powstania. Prawdopodobnie początki sięgają XIII wieku. Pierwotnie znajdował się na nim stary drewniany kościółek, który padł pastwą pożaru ok. 1600 – nego roku. Tam stała zapewne kolejna, drewniana świątynia. Teren cmentarza zajmuje około 0,7 ha. Wejście główne na cmentarz usytuowane jest od strony wschodniej, gdzie zachowała się brama z dwoma murowanymi słupami. Pierwotny układ kompozycyjny jest obecnie słabo czytelny, z podłużną ścieżką prowadzącą od bramy w kierunku zachodnim na której ustawiony jest wysoki drewniany krzyż. Do dnia dzisiejszego zachowało się kilkanaście nagrobków z drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku. Według ewidencji przeprowadzonej w roku 1993 najstarszy wówczas zachowany nagrobek znajdował się na grobie zmarłego w 1884 r. Józefa Wiśniewskiego, a z około 1885 roku pochodziła kamienna stela. W północno - wschodniej części cmentarza znajduje się grobowiec bezimienny z figurą Chrystusa. Pochowano tam 8 członków z rodziny Wasielewskich z Bogusławic, podstępnie wymordowanych na przełomie roku 1909/1910 przez rosyjskiego zbiega z armii carskiej. Zachowało się jeszcze kilka metalowych ażurowych krzyży kowalskiej roboty, a także żeliwny, odlewany krzyż w miejscu pochówku zmarłego w 1906 roku Jana Sołtysiaka.